Je hebt dus inspirerende en minder inspirerende mensen. Over die laatste categorie is niet veel bekend - behalve dat jij er toe behoort.

Als sinterklaas een aartsvijand zou hebben, zou het onze dagcoördinator zijn, meneer M. Hij is echt de kinderhater van de eeuw, en doet men denken aan Vilder uit Harry Potter. Hij vertoont ernstige gelijkenissen met the Grinch - dat groene wezen uit die mislukte kerstfilm met Taylor Momsen toen ze nog klein was - , draagt lelijke overhemden en rare broeken en heeft een lelijke bril. Als je hem een reden geeft om je te straffen, is zijn hele dag goed. Omdat de leerlingen van mijn school vrijwel dagelijks de raarste stunten uithalen (tennisbanen op het dak, bunkers bouwen in lokalen en dan oorlogje spelen…), wordt iedere dag in het leven van Meneer M goedgemaakt. Toch kijkt hij voortdurend alsof hij poep ruikt en schreeuwt hij chagrijnig door het trappenhuis dat je niet mag rennen. Schreeuwen is trouwens ook iets waar hij echt gelukkig van lijkt te worden. Hij heeft er ook precies de stem voor - krakerig, zeurderig en goed voor een hoop rillingen over je rug.

Ondanks alles wat hier boven staat, heeft meneer M een enorme collectie ’fans’ opgebouwd. Hij wordt bij zijn voornaam genoemd (het is momenteel heel populair om als meneer M je op de trap tegenhoudt te roepen: “Maar Bart, ik dacht dat we zo’n goede relatie hadden!”), hij krijgt met Valentijnsdag bergen rozen - die hij de hele dag overal mee naar toe sleept om te laten zien hoe populair hij is - en als hij bij een belangrijke ceremonie iets moet verplaatsen gebeurd dat onder luid gejuich, gefluit en een hoop mensen die opstaan. Om eerlijk te zijn - we klappen harder en enthousiaster voor hem dan voor de mensen die belangrijk zijn schuine streep wel hersens zijn. En als je met hem flirt, lees: dikke knipogen geeft en verleidelijk lacht krijg je hoogstwaarschijnlijk heel wat minder uurtjes nablijven. Maar voor die laatste tactiek is het wel een belangrijke vereiste dat je een jongen bent.
Jaja, meneer M is een onlosmakelijk deel van onze school. Een school zonder hem is gewoon echt ondenkbaar.
Ik hoop alleen dat hij zijn fans niet al te serieus neemt.

Ik snap trouwens sowieso slecht waarom je leraar zou willen worden. En dan dagcoördinator, de zeikerds van de zeikerds. Ik denk dat Meneer M gewoon heel erg gepest is vroeger en leerlingen van onze school nu terug wil pakken.
Arme man. Snapt hij dan niet dat pubers - vooral Gooische pubers - gewoon onmogelijk te stoppen zijn? Ik bedoel - de ego’s van de kinderen op mijn school zijn zó verschrikkelijk groot. Dáárom passen we nauwelijks in ons schoolgebouw, door al die ego’s die zoveel ruimte innemen.

Achja, die ego’s van die leraren dan. Die zijn echt erg. Heel anders dan die van ons (veel minder geniaal en koel en mooi en en en…) maar erg. En als het zo door gaat met het fandom van Meneer Mol, is zijn kleine kamertje niet groot genoeg meer en worden de muren uit elkaar geduwd met een soort airbag effect. De conrector, die er naast zit, moet dan zijn kamertje opgeven. Oe! Misschien ontslaat hij meneer M wel! Nee, dat zou zielig zijn. Arme man.

Nu ik zo aan het typen ben, bedenk ik me dat ik wel heel vaak ‘Arme man’ denk. Het moet vast heel moeilijk zijn om geen leven te hebben. Of dag in dag uit te maken te krijgen met pubers die ervan houden alles op zijn kop te zetten en vooral niks te leren. Wat een harde wereld is het toch.

O ja, iets heel grappigs: Als je bijvoorbeeld te laat bent of een brief van je ouders inlevert en zegt wat je naam is, leest hij hem op en zegt hij die aan het eind van zijn volgende zin. Op de speciale meneer M toon. Zo van:
“Daniël van der Meer.”
“Okee… En het hoeveelste uur heb je dan die toets, Daniël?”
Verder doet hij tijdens de lesuren de hele tijd Snake en luistert hij naar Mariah Carey.
Ik weet het.

Maar hoe koel is kansloosheid vandaag de dag?